ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ 272: Ενημέρωση από τον Αιρετό του ΠΥΣΠΕ Μάρκο Σκούφαλο για τη σύσκεψη των αιρετών στη ΔΟΕ.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Εστάλη στο Σύλλογο από τον αιρετό του ΠΥΣΠΕ Χίου Μ. Σκούφαλο:

Α. Η παρέμβασή του στη σύσκεψη των αιρετών που έγινε στη ΔΟΕ

Β. Εκτιμήσεις για τη σύσκεψη.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΣΚΟΥΦΑΛΟΥ ΑΙΡΕΤΟΥ ΠΥΣΠΕ ΧΙΟΥ ΣΤΗΝ 4^Η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΣΚΕΨΗ ΑΙΡΕΤΩΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ

Αγαπητοί συνάδελφοι, συναδέλφισσες.

Ακούγοντας  και παρακολουθώντας με προσοχή το πάθος των αιρετών του ΚΥΣΠΕ Μπράτη και Παληγιάννη, το οποίο συμμερίζομαι, μπαίνω στον πειρασμό να σχολιάσω πρώτον, ποιος κυβερνά αυτόν το τόπο, αφού και οι δύο από τη μια καταδικάζουν τα δεινά και από την άλλη ήταν πρωτοκλασάτα στελέχη των κυβερνήσεων που ευθύνονται για την κατάντια μας, μιας και με το ένα χέρι καταδικάζουν και με το άλλο χέρι έστρεφαν τις συνειδήσεις των συναδέλφων να ψηφίζουν είτε ΠΑΣΟΚ είτε ΝΔ.

Το δεύτερο ο συνάδελφος Μπράτης μίλησε για ευκαιρία να φτιάξουμε και να συναποφασίσουμε εμείς τα θεσμικά πχ το πειθαρχικό. Αλήθεια πότε έγινε αυτό στην ιστορία του κλάδου; Ποια κυβέρνηση δέχτηκε κάτι τέτοιο; Μήπως στο καθηκοντολόγιο ή στην αξιολόγηση;

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι.

Διάβασα με προσοχή τα κείμενα της Ομοσπονδίας. Δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς για την πληθώρα των περιγραφών της κατάστασης που πιστοποιεί την εξαθλίωσή μας σε όλα τα επίπεδα, ωστόσο για να θυμηθώ το Μαρξ που έλεγε πως καθήκον των φιλοσόφων δεν είναι να περιγράφουν τον κόσμο , αλλά να τον αλλάξουν κι αυτό σχετίζεται με τις αιτίες των προβλημάτων μας που στην ούγια γράφουν Ευρωπαϊκή ένωση, κεφάλαιο,  έχουν την σφραγίδα των συγκυβερνήσεων  της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, της σημερινής συγκυβέρνησης που είναι καθαρό πως τραβά στην ίδια ρότα. Πάνω σε αυτά τα ζητήματα που καθορίζουν το τι θα κάνουμε δεν άκουσα τίποτε κι αυτό κάτι λέει, κάτι κρύβει.

Βεβαίως είναι καθαρό ότι επί των απαντήσεων που λάβατε και αναφέρθηκε ο πρόεδρος της ΔΟΕ το συμπέρασμα είναι και ειπώθηκε προηγουμένως  από προλαλήσασα τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα ασχέτως αν το  γράφουμε με ένα «ν»  κι αυτό αριστερό.

·         Οικονομικά μας είπατε ότι οι απαντήσεις είναι να τα ξεχάσουμε.

·         Δαπάνες για την Παιδεία… ό,τι πουν οι δανειστές.

·         Η αξιολόγηση δεν καταργείται, αλλά «παγώνει», μια πονεμένη ιστορία διδακτική για όλους και ενδεικτική γι αυτούς που σήμερα ράβουν κοστούμια, αφού πρώτα πέρασαν από τα συνδικαλιστικά όργανα και αφού γράψανε στα παλιά τους τα παπούτσια κι αυτά που έλεγε η ΔΟΕ για το συγκεκριμένο θέμα. Όπως αναφέρατε, η σύνδεση μισθού-παραγωγικότητας παραμένει απλά περιμένουμε τον «αριστερό» πειθαναγκασμό αλά Κατρούγκαλου.

·         Διορισμοί όνειρο θερινής νυκτός.

Για να μη μακρηγορώ, το πολιτικό συμπέρασμα είναι και πάλι πως χωρίς πολιτική ρήξη, χωρίς κοινωνικές ανατροπές με τον πυρήνα του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος, χωρίς σύγκρουση μαζί του μπορεί να έχουμε εθνικές κυβερνήσεις, αριστερές κυβερνήσεις, κυβερνήσεις σωτηρίας, αλλά σωτηρία του κλάδου και του λαού μας δε θα έχουμε.

Αυτό είναι δυστυχώς το πλαίσιο που πρέπει να λειτουργήσουμε ως αιρετοί. Αυτό πρέπει να λύσουμε αν θέλουμε να είμαστε ουσιαστικοί. Μετέχουμε σε κρατικά όργανα, άρα θα νιώθουμε μέλη κρατικών οργάνων ή μέλη που εκπροσωπούν κινηματικά τους συναδέλφους και τα ταξικά τους συμφέροντα;

Απολογούνται στην κρατική διοίκηση ή με βάση τη συνέπεια λόγων και έργων στο κίνημα;

Είναι θεματοφύλακες του αστικού νόμου ή του δίκιου;

Ως  αιρετοί εκλεγμένοι με το ΠΑΜΕ έχουμε ξεκαθαρίσει πως είμαστε το μάτι και το αυτί των συναδέλφων στην πράξη και όχι στα λόγια.

Δε συναποφασίζουμε με τα κρατικά όργανα ούτε έχουμε την ίδια φιλοσοφία πλην του ελέγχου με βάση το δίκιο του κλάδου.

Γι αυτό και είμαστε οι μόνοι που θέτουμε θέμα ανακλητότητας των αιρετών όταν στρέφονται ενάντια στους συναδέλφους και η λογική του συναδέλφου Μπράτη ότι κρίνονται διά της εκλογής τους, αφορά τυπικές αστικές ευγένειες που αυτονομούν την ευθύνη και όχι την ουσία που είναι το συνδικάτο να ανακαλεί αυτούς που λειτουργούν «επίορκα». Με τέτοιες λογικές είχαμε τα διάφορα με τους σχολικούς συμβούλους ή τα άλλα στελέχη που ως κυβερνητικοί υπάλληλοι τσάκισαν τις ψυχές της συντριπτικής πλειοψηφίας του κλάδου.

Για αυτό και συμμετέχουμε στα όργανα αυτά με όρους απειθαρχίας και καταγγελίας των όσων βλέπουμε γιατί όσο και να είναι καλό το κλίμα δε χωράνε περιθώρια για αυταπάτες  αφού και αρνητικοί να είμαστε υπάρχει η κάλυψη του νόμου ο εκάστοτε Δ/ντης να αποφασίζει.

Γι’ αυτό και απαιτούμε οι οργανικές θέσεις να βγαίνουν με βάση τις ανάγκες και όχι τα τερτίπια του υπουργείου.

Γι’ αυτό και καταγγείλαμε όχι μόνο τη διαδικασία επιλογής των στελεχών και δεν προβαίνουμε σε αξιολογήσεις αντίθετα με όλους τους άλλους αιρετούς αλλά και το περιεχόμενο, μιας και ετοιμάζουν στελέχη επιχειρήσεων. Πρόσφατα παρακολούθησα σεμινάριο για τη διοίκηση του ΚΑΝΕΠ-ΓΣΕΕ και τα κείμενα του ινστιτούτου,  μιλούσαν για SWOT ανάλυση, για SMART TARGETING και την αντιγραμμένη αθλιότητα περί μειονεκτημάτων του πνεύματος Βαλκανιοποίησης.

Όταν εμείς λοιπόν βάζουμε παύλα στα ΠΥΣΠΕ ή ΑΠΥΣΠΕ,  δε βάζουμε απέναντί μας τους συναδέλφους , το αντίθετο περιφρουρούμε την αξιοπρέπειά τους, ασχέτως αν μπαίνουμε κι εμείς στον πειρασμό να φερθούμε ανάλογα σε όσους θέλουν να γίνουν στελέχη και στο παρελθόν τσάκισαν με τη στάση τους συλλόγους διδασκόντων.

Τέλος, η διάταξη για τις πειθαρχικές διώξεις  πρέπει να απαιτηθεί να ακυρωθεί «χτες» αφού το σήμερα είναι αργά  και το γνωρίζετε με τις διώξεις συναδέλφων που βρίσκονται και σε αυτή την αίθουσα.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΜΗ ΕΓΚΥΡΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ  ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ.

Κάθε συνέλευση του κλάδου ή των αιρετών είναι μια πολιτική και συνδικαλιστική διαδικασία. Συγκρούονται αντίθετες γραμμές μέσα στο κίνημα, συγκρούεται ο κυβερνητικός, εργοδοτικός συνδικαλισμός από τη μια μεριά και ο ταξικός από την άλλη. Ταυτόχρονα εμφανίζονται και δυνάμεις που επιδιώκουν να στοιχηθούν σε αυτούς τους πόλους ή να αντικαταστήσουν το παλιό εργοδοτικό συνδικαλισμό με έναν νέο.

Άρα το πώς βλέπει κανείς τα συνδικαλιστικά δρώμενα έχει να κάνει και με το πώς κατανοεί το δικό του ρόλο απέναντι σε καταστάσεις, πρόσωπα και τακτικές.

Οι φωνές , οι αντιθέσεις ακόμα και έντονες στιγμές αφορούν στη σύγκρουση πολιτικών. Ακόμα και η κοκορομαχία, γνωστή σε όσους έχουν συμμετάσχει  και άλλες φορές σε τέτοιες διαδικασίες , είναι πολιτική πράξη που αποσκοπεί να κρύψει συμφωνίες κάτω από δήθεν διαφωνίες.

Οι λεκτικές αψιμαχίες για παράδειγμα Μπράτη –Παληγιάννη για το ποιος θα μιλήσει περισσότερο ή λιγότερο έκρυβαν τη συμφωνία τους στην στήριξη επί της ουσίας της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Η μετέπειτα σύγκρουσή τους με το μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ του ΣΥΡΙΖΑ το οποίο εγκαλούσαν για συνέπεια στα υποσχεθέντα έκρυψε το ότι και οι ίδιοι έκαναν τα ίδια, αλλά και το μέλος του ΔΣ να μην απαντήσει για τις κυβερνητικές κωλοτούμπες.

Οι ΔΑΚΙΤΕΣ από τη Θεσσαλονίκη που έβγαιναν φωτογραφία γιατί μπέρδεψαν τη συνέλευση με εκδρομή είναι εικόνα του παλαιού κυβερνητικού συνδικαλισμού που ψηφίζεται όμως από τους συναδέλφους μας.

Η κόντρα με το ξεκίνημα των συναδέλφων από τις «Παρεμβάσεις-Συσπειρώσεις» με το προεδρείο και την πλειοψηφία του ΔΣ της ΔΟΕ (ΔΑΚΕ-ΔΗ.ΣΥ πρώην ΠΑΣΚ) για το αν η συνέλευση αιρετών αποτελεί αποφασιστικό όργανο-που δεν είναι και ορθώς-αν θα κάνουν παρέμβαση τα μέλη του ΔΣ όταν το κρίνουν, βοήθησε να βγουν τετριμμένα συμπεράσματα του τύπου «κοίταξε πώς τσακώνονται, να ο κομματισμός» ή «ήρθαμε να μιλήσουμε και δε μας αφήνετε»,  με αποτέλεσμα να συζητά κάποιος ή να τοποθετείται  για τις μεταθέσεις ή τις αναγκαστικές μετατάξεις ασύνδετα με την κυρίαρχη κυβερνητική πολιτική και να έχει την εντύπωση ότι εκείνος είναι ο «καλός» και οι άλλοι οι «κακοί». Ταυτόχρονα να θεωρείται «επανάσταση» το ποιος ετσιθελικά παίρνει το μικρόφωνο ή αντίθετα να θυματοποιείται αυτός που έχει βασικές ευθύνες για τα προβλήματα του χώρου μας.

Επί της συζήτησης , ακούστηκαν διάφορα νούμερα όπως ότι έχουμε φτάσει 15000 αναπληρωτές να πληρώνονται από ΕΣΠΑ, αυτό σημαίνει κατάρρευση του συστήματος, βρισκόμαστε στην πλήρη υποχρηματοδότηση, με λίγα λόγια όλα αυτά που ζείτε, η κατάργηση του θεσμού του σχολικού συμβούλου, που οι περισσότεροι έχουν μετατραπεί σε όργανα της εκάστοτε κυβέρνησης και των πολιτικών της. Πρόβλημα φαίνεται να υπάρχει με την απόφαση του ΣτΕ , το οποίο έθεσε θέμα για μη σύννομο τρόπο διορισμού με το 60% ΑΣΕΠ 40% προϋπηρεσία με ό,τι αυτό σημαίνει για τις λογικές διαθεσιμοτήτων που ζήσαμε το προηγούμενο διάστημα.

Οι αιρετοί του ΠΑΜΕ στις ομιλίες τους και γραπτά έθεσαν πακέτο προτάσεων που με σταχυολόγηση παραθέτω.

·         Να καταργηθεί το απόρρητο για τις συνεδριάσεις των υπηρεσιακών συμβουλίων πλην περιπτώσεων προσωπικών δεδομένων.

·         Ανοιχτά στους συναδέλφους υπηρεσιακά συμβούλια.

·         Ανακλητότητα των αιρετών

·         Κατάργηση το νομοθετικού πλαισίου πειθαρχικών διώξεων

·         Προσδιορισμός κενών με βάση τις ανάγκες και τη σχέση 1:20 και 1:15 για τις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Όλα τα λειτουργικά και δ/κα κενά να δίνονται ως οργανικά. Μέχρι δύο το πολύ σχολεία συμπλήρωση ωραρίου.

·         Κατάργηση υποχρεωτικών μεταθέσεων –διαθεσιμοτήτων –μετατάξεων κλπ καμιά συμμετοχή των αιρετών σε τέτοιες διαδικασίες.

·         Για τις κρίσεις των Δ/ντων κατάργηση της συνέντευξης και των ερωτήσεων καμιά αξιολόγηση από τους αιρετούς.

·         Αναμοριοδότηση των σχολείων και άρση των αδικιών.

·         Στις αποσπάσεις να προηγούνται

1.   Σοβαροί λόγοι υγείας

2.   Μητέρες με ανήλικα παιδιά προηγούνται τα περισσότερα και μικρότερα

3.   Συνυπηρέτηση

4.   Αρχαιότητα

·         Μισθολογική αναγνώριση όλων χωρίς καμιά εξαίρεση των προϋπηρεσιών σε οποιοδήποτε εργασιακό χώρο και με οποιαδήποτε εργασιακή σχέση.

Κλείνοντας, αυτό που λείπει από τον κλάδο και γενικότερα το εργατικό κίνημα, δεν είναι οι σωστές προτάσεις ή οι επεξεργασμένες προτάσεις , που σε ένα βαθμό μπορούν να βρεθούν κοινές λύσεις έστω και σε ένα μίνιμουμ πλαίσιο.

Αυτό που λείπει είναι ο ταξικός προσανατολισμός, η γραμμή της ρήξης με τις οποιεσδήποτε συγκυβερνήσεις που ασχέτως χρώματος  υπηρετούν το μονόδρομο της ΕΕ, για ένα σχολείο της αγοράς, των επιχειρήσεων και του κόσμου τους, με δασκάλους υποταγμένους , ανασφαλείς, πολλαπλών ταχυτήτων και κυρίως δασκάλους μονήρεις , ώστε να είναι ευάλωτοι και αναλώσιμοι.

Ο ταξικός προσανατολισμός, δηλαδή η περιφρούρηση της τάξης μας και των συμφερόντων της, δυστυχώς δεν είναι συνταγή διά πάσα νόσο.

Είναι ιστορική απαίτηση, είναι στόχος πάλης ακανθώδης, ματωμένος αλλά με προοπτική την άμυνα, τις μικρές νίκες που υπό προϋποθέσεις συνέπειας αρχών και θέσεων, θεωρίας και πράξης οδηγούν στην τελική νίκη, το σπάσιμο των αλυσίδων μας.

Αυτή είναι η πρόκληση για το τώρα και το αύριο το  κυριολεκτικό και το ιστορικό.

Μάρκος Σκούφαλος

Αιρετός ΠΥΣΠΕ Χίου

Εκλεγμένος της «Ενότητας» που στηρίζεται από το ΠΑΜΕ.

Για το ΔΣ

Ο Πρόεδρος                                                  Ο Γραμματέας

Αμπαζής Γιώργος                                             Τσίγκος Στέφανος